Bayburt'un Taht Köyünden aileleriyle birlikte göç edip Ankara'nın Gölbaşı İlçesine yerleşen taş işçileri, dedelerinden ve babalarından öğrendikleri taş işçiliğini Ankara ve çevre illerinde, taşın madenden çıkıp işletilmesine ve duvarın örülmesine kadar her aşamasında devam ettiriyorlar. 

Doğup büyüdükleri şehirde sanayinin ve iş imkanlarının kısıtlı olması nedeniyle göç ettiklerini ve Türkiye'nin birçok iline taş işçiliği için yerleştiklerini belirten Bayburtlu, taş işçiliğinin çok zor ve yorucu olduğunu ama bu işi severek ve ruhlarım ortaya koyarak yaptıklarını söylüyorlar..Taş ustaları "Bir ressam resim yaparken o anki ruh halini tuvale yansıtır.Biz de öyle.canımız sıkkın olursa taş kötü çıkar, neşemiz yerinde olursa taş da iyi çıkar ; iş güzel gider. O duvardaki her taşa emek verilmiştir.

Emeksiz bir tane taş yoktur, belki birazında çok birazında az .Ama mutlaka emek verilmiştir.. 

Emeksiz bir tane taş yerine konulmamıştır Taş işçiliği sezonluk bir iş olduğu için yılın 8 ayı çalışıp, 4 ayı işsiz kaldıklarından yakınan işçiler, yazın çalıştıklarıyla ellerinden geldiğince birikim yapıp, ailelerine sıkıntı yaşatmamaya gayret ettiklerini belirtiyorlar.

Artık taş ustalığının eskisi kadar sahipsiz kalmadığını, devletin kendilerine kucak açtığını da ekliyorlar.