Yetiş Mehmet Nereye Koşuyor?

Gölbaşı’nın sevilen simalarından biriydi.
Hem de öyle böyle değil…

Gece kapıda kalırsın, bir telefonla yetişir.
Arabanın anahtarı içeride kalır, “Yetiş Mehmet” dışarıda bekletmez.
Tatlı diliyle, güler yüzüyle, mütevazılığıyla gönüllerde taht kurmuştu.
Bir adam düşünün ki…
Sadece anahtar değil, neredeyse her derdinize çare oluyor.

Ama sonra bir şey oldu.
Mehmet, siyasete girmeye karar verdi.
Önce MHP’yle bir flört…
Sonra bir baktık ki CHP listesinden belediye meclis üyesi olarak karşımıza çıktı.

Buraya kadar her şey normal diyebilirsiniz.
Ama sonrası, işte asıl mesele orada başlıyor.

Eskiden her işe yetişen Mehmet, şimdi belediyeyle ilgili taleplere yetişemez oldu.
Dikkat edin: Mehmet hâlâ telefonlara cevap veriyor.
Hâlâ bir mesaj atsanız döner, hâlâ gece yarısı arasınız “buyur abi” der.
Ama ardından mutlaka şu cümle gelir:
“Abi o iş bizde değil, yetki bizde yok.”

Çünkü artık o bir meclis üyesi.
Kulağa büyük geliyor değil mi?
Ama işin iç yüzü çok başka.

Meclis üyeliği, öyle dışarıdan görüldüğü gibi “talimat ver, işlem başlasın” makamı değil.
Belediye yönetiminde asıl söz, belediye başkanında.
Siz orada sadece “kaldır – indir” yaparsınız.
Yani bir nevi demokratik kol egzersizi…

Peki, Mehmet ne hayal etmişti acaba?
Kaldırım mı yaptıracaktı?
Yol mu açtıracaktı?
Müdürlere “şuraya asfalt dökün” mü diyecekti?
Belki bir telefonla çöp toplatacaktı.
Evet, hayalleri güzeldi.
Ama gerçekler öyle olmadı.

Siyasetin acı gerçeğiyle tanıştı:
Meclis üyeliği, güç değil; sadece temsil.
Yani halkın gözünde “adamımız içeride” ama içeride pek bir şey yapılamıyor.

Ve işte o an başlıyor kırılma.
Halk “Mehmet abi hâlâ bizim Mehmet ama bir şey yapamıyor” demeye başlıyor.
Telefonun ucundaki samimiyet duruyor,
Ama çözüm yoksa, o samimiyet bile yetmiyor.

Peki ya şimdi?

Derler ki:
"Yetişememek güven kaybettirir."

Ve Yetiş Mehmet, ne yazık ki artık birçok şeye yetişemiyor.
Ama hâlâ bu işin büyüsünde.
Bir fotoğraf,  yurtdışı gezisi derken…
Siyasetin ışıltılı dünyasına fena kapılmış durumda.

Geçtiğimiz günlerde Kırgızistan’a gitti.
Ata binmiş, pozlar veriyor.
Zannedersiniz ki ülkeyi o kurtardı.
Bir an için insanın aklına Malazgirt Meydan Muharebesi geliyor.
Sanki Sultan Alparslan değil de Yetiş Mehmet kazandı savaşı…
Sanki Kırgız bozkırında Türkler ilk kez onunla tarihe adım attı.

Ama Sayın Yetiş Mehmet…
O koltuktan bir gün kalkacaksın.
Ve o gün geldiğinde...
Sadece makamdan değil, vatandaşların gönlünden de indiğini
Sen de fark edeceksin.
Ve belki de pişman olacaksın.

Çünkü siyaset:
Süsle, protokolle, fotoğrafla değil;
Dürüstlükle ve samimiyetle yürütülür.